ཧྥ་བོད་ཤན་སྦྱར་གྱི་སྙན་ངག 《ཕྱི་མི》

L'étranger
ཕྱི་མི།

                                               ནོ་བྷེལ་གྱི་རྩོམ་རིག་བྱ་དགའ་བཞེས་མཁན་ཐོག་མ་ཧྥ་རན་སིའི་སྙན་ངག་པ་གྲགས་ཅན་Ren-Franois Sully Prudhomme (1839-1907)ཡིས་བརྩམས།



Je me dis bien souvent : de quelle race es-tu ?
Ton cœur ne trouve rien qui l'enchaîne ou ravisse,
Ta pensée et tes sens, rien qui les assouvisse :
Il semble qu'un bonheur infini te soit dû.
ཁྱོད་ལ་ངོས་ཀྱིས་ཡང་ཡང་རིགས་རྒྱུད་ཅི་ཡིན་ཞེས་དྲིས་པས།།
ཡིད་ལ་དགའ་སྤྲོའི་ཉམས་སྣང་གང་ཡང་སྦྱིན་མེད་ཕྱིར།།
དེ་ན་བློ་དང་རིག་པས་ཀྱང་ནི་འདོད་བློ་སྐོང་དཀའ་བས།།
རང་གི་མཐར་ཐུག་བདེ་སྐྱིད་རང་ལག་རང་དུ་ཡོད་པར་སོམས།

Pourtant, quel paradis as-tu jamais perdu ?
À quelle auguste cause as-tu rendu service ?
Pour ne voir ici-bas que laideur et que vice,
Quelle est ta beauté propre et ta propre vertu ?
འོན་ཏེ་ཁྱོད་ཀྱིས་ནམ་ཡང་དོར་མེད་དག་པའི་ཞིང་གང་དེར།།
སུ་ཡི་ཆེད་དུ་བླ་མེད་ཞབས་ཏོག་གང་ཞིག་བསྒྲུབ་དགོས་སམ།
འོག་ཕྱོགས་ཡུལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་དང་ནི་དགེ་ཚོགས་མྱོང་ཕྱིར་དུ།།
ཁྱོད་ལ་བྱང་སེམས་དང་ནི་དགེ་སྦྱོར་ལས་བསགས་ཅི་ཞིག་ཡོད།།

À mes vagues regrets d'un ciel que j'imagine,
À mes dégoûts divins, il faut une origine :
Vainement je la cherche en mon cœur de limon ;
བསམ་གཞིགས་ཁྲོད་ཀྱི་དགུང་སྔོན་དབྱིངས་ཀྱི་འགྱོད་གདུང་རབ་རིབ་ལ།
ལྷ་མིང་ཟོག་རྫུར་རློམ་མཁན་སུ་ཡིན་ངོས་ཀྱིས་རྟོགས་ཆེད་དུ།།
དོན་མེད་སྙོག་མའི་སེམས་ཀྱི་ཉུལ་ནས་འཚོལ་ཞིབ་རབ་བྱས་ཏེ།།

Et, moi-même étonné des douleurs que j'exprime,
J'écoute en moi pleurer un étranger sublime
Qui m'a toujours caché sa patrie et son nom.
ཉིད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཉིད་ལ་བཤད་པས་ཧང་སང་ཧོན་ཐོར་ཏེ།།
རྟག་ཏུ་ཉིད་ལ་མིང་དང་ལུང་པ་སྦས་སྐུང་བྱེད་མཁན་ཆེད།།
ཡིད་ནས་སྨྲེ་ངག་འཆོར་ཡུལ་བླ་མེད་ཕྱི་མིའི་ཁ་ལ་ཉན།།

                    ཕུན་བྱང་དོན་གྲུབ་ཀྱིས་བོད་ཡིག་ཏུ་བསྒྱུར།

རྩོམ་སྒྲིག་པ། གངས་དགའ།

རྩོམ་ཁུངས། ངེད་དྲ་བ།

གཟིམས་པ་མེད་པའི་མཆོད་མེ། དབྱངས་གསལ་སོ་བཞིའི་མཛེས་སྡུག  RSSསྔོན་མངག   བཤེར་འཚོལ།བཤེར་འཚོལ།

ཧྥ་བོད་ཤན་སྦྱར་གྱི་སྙན་ངག 《ཕྱི་མི》

2021-09-16 Ren-Franois Sully Prudhomme (1839-1907) ཀློག་གྲངས། མཆན ཡོད།
L'étranger
ཕྱི་མི།

                                               ནོ་བྷེལ་གྱི་རྩོམ་རིག་བྱ་དགའ་བཞེས་མཁན་ཐོག་མ་ཧྥ་རན་སིའི་སྙན་ངག་པ་གྲགས་ཅན་Ren-Franois Sully Prudhomme (1839-1907)ཡིས་བརྩམས།



Je me dis bien souvent : de quelle race es-tu ?
Ton cœur ne trouve rien qui l'enchaîne ou ravisse,
Ta pensée et tes sens, rien qui les assouvisse :
Il semble qu'un bonheur infini te soit dû.
ཁྱོད་ལ་ངོས་ཀྱིས་ཡང་ཡང་རིགས་རྒྱུད་ཅི་ཡིན་ཞེས་དྲིས་པས།།
ཡིད་ལ་དགའ་སྤྲོའི་ཉམས་སྣང་གང་ཡང་སྦྱིན་མེད་ཕྱིར།།
དེ་ན་བློ་དང་རིག་པས་ཀྱང་ནི་འདོད་བློ་སྐོང་དཀའ་བས།།
རང་གི་མཐར་ཐུག་བདེ་སྐྱིད་རང་ལག་རང་དུ་ཡོད་པར་སོམས།

Pourtant, quel paradis as-tu jamais perdu ?
À quelle auguste cause as-tu rendu service ?
Pour ne voir ici-bas que laideur et que vice,
Quelle est ta beauté propre et ta propre vertu ?
འོན་ཏེ་ཁྱོད་ཀྱིས་ནམ་ཡང་དོར་མེད་དག་པའི་ཞིང་གང་དེར།།
སུ་ཡི་ཆེད་དུ་བླ་མེད་ཞབས་ཏོག་གང་ཞིག་བསྒྲུབ་དགོས་སམ།
འོག་ཕྱོགས་ཡུལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་དང་ནི་དགེ་ཚོགས་མྱོང་ཕྱིར་དུ།།
ཁྱོད་ལ་བྱང་སེམས་དང་ནི་དགེ་སྦྱོར་ལས་བསགས་ཅི་ཞིག་ཡོད།།

À mes vagues regrets d'un ciel que j'imagine,
À mes dégoûts divins, il faut une origine :
Vainement je la cherche en mon cœur de limon ;
བསམ་གཞིགས་ཁྲོད་ཀྱི་དགུང་སྔོན་དབྱིངས་ཀྱི་འགྱོད་གདུང་རབ་རིབ་ལ།
ལྷ་མིང་ཟོག་རྫུར་རློམ་མཁན་སུ་ཡིན་ངོས་ཀྱིས་རྟོགས་ཆེད་དུ།།
དོན་མེད་སྙོག་མའི་སེམས་ཀྱི་ཉུལ་ནས་འཚོལ་ཞིབ་རབ་བྱས་ཏེ།།

Et, moi-même étonné des douleurs que j'exprime,
J'écoute en moi pleurer un étranger sublime
Qui m'a toujours caché sa patrie et son nom.
ཉིད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཉིད་ལ་བཤད་པས་ཧང་སང་ཧོན་ཐོར་ཏེ།།
རྟག་ཏུ་ཉིད་ལ་མིང་དང་ལུང་པ་སྦས་སྐུང་བྱེད་མཁན་ཆེད།།
ཡིད་ནས་སྨྲེ་ངག་འཆོར་ཡུལ་བླ་མེད་ཕྱི་མིའི་ཁ་ལ་ཉན།།

                    ཕུན་བྱང་དོན་གྲུབ་ཀྱིས་བོད་ཡིག་ཏུ་བསྒྱུར།

རྩོམ་སྒྲིག་པ། གངས་དགའ།

རྩོམ་ཁུངས། ངེད་དྲ་བ།

དཔྱད་མཆན ཡོངས་སུ་གཟིགས།དཔྱད་མཆན།

མིང་མི་འགོད་པར་སྤེལ།